Parijs, in het licht van Boeddhisme

Gezien de recente ontwikkelingen in Parijs, kan ik niet anders dan met ontsteltenis terugkijken op de aanslag ...
Niet alleen in Parijs, maar overal ter wereld komen dagelijks mensen om het leven als gevolg van oorlog, natuurrampen, aanslagen, ziekte ...

Dat wij als mens uiteindelijk afscheid moeten nemen van het leven dat wij leiden, is een feit .

Mijn eerste reactie, zoals bij velen van ons, onmacht, onbegrip, onwerkelijk, maar ook wraak, vergelding... dat is een menselijk mechanisme, dat zit in onze genen, ons instinct ...

Maar als ik dieper ga kijken bij mijzelf, ontkom ik er niet aan dat het geweld dat ten toon gesteld is, niet kan worden beantwoord door met geweld te reageren ...

Wanneer op deze manier wordt beantwoord, zal het geweld nooit eindigen .. Geweld van onze kant uit, wekt eveneens gevoelens van vergelding op bij degenen die als eerste tot geweld hun toevlucht zochten en daarmee blijft de cyclus in stand. Dit is dus niet de oplossing.

Wat is dan wel de oplossing ?

Als het zo eenvoudig ligt, dan zou een dergelijke gebeurtenis eenvoudig op te lossen zijn.

Voor mij als Boeddhist, maar ook als mens is het van belang om te kijken naar de reactie die bij mij teweeg wordt gebracht.
Waar komt mijn reactie vandaan ?

De mens ( vanuit instinct) is erop gericht zijn bestaan te waarborgen.
Gebeurtenissen zoals hierboven omschreven, vormen een bedreiging van ons voortbestaan.

De Boeddha leert ons,om te kijken met compassie, mededogen, naar wat er in de buitenwereld gebeurt.
Maar is er wel een buitenwereld ?
Wij zijn onlosmakelijk verbonden met alles om ons heen, wanneer dit een éénmaal wordt gezien, en beleefd, is het verder niet meer mogelijk om anderen leed toe te wensen, of leed aan te doen.

De kern van het Boeddhisme is om te kijken en proberen door middel van de lees van Boeddha, het lijden op te heffen.
Ongeacht iemands geloof, begint alles van binnenuit.
Het juiste zien,spreken,handelen, denken etc In het kort het Achtvoudige Pad.

Laten we proberen ons hoofd helder te houden en niet te verzanden in oordelen, veroordelen, maar met liefde en mededogen elkaar te helpen, waar we kunnen en op elke manier die wij kunnen aangrijpen.
Zonder oordeel, zonder ons te laten meeslepen door onze primaire emoties.

In Gasshô,