vrijdag 22 april 2016

Wat maakt Shingon nu anders dan andere scholen ?

Beste lezers,

Binnen het Boeddhisme is een verscheidenheid te vinden aan stromingen en scholen, die elk op hun eigen manier het Boeddhisme in de praktijk brengen.
Er kan op verschillende manieren een indeling worden gemaakt, zoals bijvoorbeeld:

- Esoterisch / exoterisch
- Theravada / Mahayana
Ook verschilt het bijvoorbeeld in welke regio het Boeddhisme zich bevindt.

In grote lijnen zullen er zeker elementen terug te vinden zijn die hierdoor een duidelijke verbinding weergeven met de " roots", of anders gezegd , de fundamenten die ten grondslag liggen aan zo ongeveer elke vorm van Boeddhisme .

Het Shingon Boeddhisme kenmerkt zich als een esoterische school. ( net zoals het Tibetaans Boeddhisme valt Shingon onder het Vajrayana, hierover later meer)
Dit houdt in dat de leerling/student/leek een initiatie zal ontvangen van de priester ( vaak de leraar die in principe een levenslange relatie zal onderhouden met de student. Het moge duidelijk zijn dat dit een strikte leraar - leerling relatie is en dat dit puur is gebaseerd op de overdracht van kennis, inzichten en ontwikkeling, en dat hier geenszins sprake is van een seksuele relatie ! )

Shingon kent in ieder geval een basis vorm van beoefening.
Deze bestaat uit meditaties ( korte en lange vormen) het reciteren van soetra's ( de Hart en een hoofdstuk uit de Lotus Sutra) mantra en gebeden, maar ook de voorschriften en er is een deel dat zich richt op (in de vrije vertaling) spijtbetuiging.

Terug naar het verschil tussen esoterie en exoterie.
Dit verschil zit vooral in de benadering ten opzichte van de leerling/student.
Exoterie is vooral gericht op kennis vanuit boeken, soetra , er wordt binnen deze vorm dan ook veel gedebatteerd en teksten worden met elkaar vergeleken om zo tot een een bepaalde consensus te komen en om te zien welke geschriften nu meer of minder superieur ten opzichte van elkaar.

Esoterie legt zich vooral toe op de ervaring.
Studie is wel vervat in Shingon ,maar het belangrijkste is de ervaring en het ontwikkelen van wijsheid en inzicht, zonder dat dit een exacte kopie wordt van de soetra's.
Met andere woorden, Het Shingon legt zich toe op het ontwikkelen van de eigen authenticiteit, hiermee lijkt het Shingon overeen te komen met de manier waarop Zen zich bezig houdt met de eigen ontwikkeling ( en dan specifiek: de Boeddha natuur) .

 Het Shingon is gebaseerd op de Boeddha Dainichi Nyorai , de Boeddha van het Universum, (in het Sanskriet: Mahavairocana).

In het kort is het uiteindelijke doel om tot eenheid te komen met de Boeddha van het Universum, of in ieder geval tot inzicht te komen dat deze Boeddha is ons per definitie al aanwezig is .
Vaak zijn wij ons niet bewust van dit fenomeen, en lopen wij onszelf achterna , dag in ,dag uit, en als we dan naar bed gaan vallen we als een blok in slaap om de volgende dag weer verder te gaan met ons oude vertrouwde patroon.

In de tussentijd zijn wij wel onderdeel van het universum, maar komen we er niet snel aan toe om dit voor onszelf te erkennen, de dagelijkse beslommeringen voeren ons mee en we laten het zo maar een beetje gebeuren.

Shingon kent een aantal unieke meditaties om weer terug te komen bij je zelf, maar ook om een beroep te doen op de respectievelijke krachten, energieën van de diverse Boeddha's.
Hun bepaalde werkgebieden zijn onder andere : wijsheid, heling, compassie, het doorbreken van oude patronen, welzijn op de diverse vlakken (materieel of emotioneel) om zo maar een paar gebieden te noemen.

Ook bestaat er een meditatie, beoefening die de "Morning Star"wordt genoemd. zonder hier nu te diep op in te gaan , bestaat deze beoefening uit het reciteren van de mantra van Kokuzo Butsu.
De mantra wordt 1 miljoen maal gereciteerd.

Zoals ik al eerder heb geschreven bestaat er ook een meditatie die "Jusan Butsu "wordt genoemd, de dertien Boeddha's .
Elke mantra van een specifieke boeddha wordt 3 of 7 maal herhaald, dit hangt een beetje van de school af binnen het Shingon.

In tegenstelling tot andere scholen die toch iets meer zijn toe gespitst op één vorm van meditatie of mantra.
Kukai was van mening dat enkel exoterie niet de beoogde wijsheid of inzicht teweeg kon brengen, omdat het een kennisverhaal zou blijven zonder dat het ook werkelijk geïntegreerd wordt in het dagelijks leven.

Hierdoor zou iemand door het leven gaan als een volle kop thee, waarbij er geen ruimte meer is voor nieuwe dingen.

Mijn leraar Tengen sensei gaf het voorbeeld dat iemand eerst een lege kop moet worden voor dat er nieuwe thee kan worden ingeschonken .

Met dit voorbeeld laat ik u ,


Arigatou Gozaimasu ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten