Beste lezers,
Gisteravond was ik op een thema-avond van de Kroepoek Fabriek, een muziekzaaltje in Vlaardingen.
Het thema was de 90's, allerlei liedjes uit die periode werden gespeeld door verschillende muzikanten in verschillende samenstellingen, jong,oud, beginnend muzikant, gevorder muzikant, ..zo ook ondergetekende.
Het was een geweldige avond,ondanks wat onverwachte veranderingen in de lijst, dit i.v.m. de afwezigheid van een aantal muzikanten, die onverhoopt en onverwachts het toch niet zouden gaan halen om mee te kunnen spelen.
Al met al is dit verder goed gekomen.
Aangezien ik altijd mijn kralen ( juzu) om heb, ofwel om mijn nek, ofwel om mijn pols, werd ik hier na afloop naar gevraagd, want ja, de personen in kwestie vonden het toch wel bijzonder en waren toch erg benieuwd wat het nu precies was.
Ik ben maar begonnen met te melden dat ik Boeddhist ben, in de eerste plaats mens, maar in de tweede plaats beoefen ik het Boeddhisme en dat de juzu daar een belangrijke plaats in heeft.
Ik legde uit hoe ik mijn juzu normaal gesproken gebruik, hoe mijn (ideale ) ochtend ritueel eruit ziet en wat daar dan bij komt kijken.
De reacties waren positief, in die zin , dat mensen het dan toch bewonderenswaardig vinden en het mooi vinden dat iemand zich er zo op toe kan leggen.
Mijn eerste voorbeeld om te demonstreren dat iedereen een bepaald onderdeel van het Boeddhisme in zich heeft, was het voorbeeld dat als iemand een kat vindt langs de weg die is aangereden, men hierop in actie komt, door het beestje zelf te vervoeren naar een dierenarts of gewoon door te bellen met de dierenambulance om zo het beestje proberen te redden.
De link naar het Boeddhisme was dat men soms dingen doet zonder zich er bewust van te zijn en dat het Boeddhisme ernaar streeft om acties met aandacht en bewustzijn te doen.
Even later in het gesprek kwam ook mijn werk ter sprake.
Ik werk op een woonlocatie voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel.
Hiervoor moet ik soms heel veel geduld hebben, begrip, kunnen luisteren en kunn doorvragen .
Ook kwam hier het confronterend aspect naar voren, juist omdat het iedereen kan gebeuren, de andere persoon die bij dit gesprek aanwezig was werkt in een revalidatie centrum, waar mensen als eerste terecht komen na een hersenbloeding, hartinfarct of na andere ongevallen ..
Het leven is heel kwetsbaar, en dat maakt het dat ik elke ochtend dankbaar ben dat ik weer een nieuwe dag mag beleven.
Dit is denk de voornaamste strekking van dit blog, juist omdat wij niet weten wanneer onze tijd komt om alles achter te laten, we weten niet of wij ongeschonden uit de dag zullen komen ..
Juist daarom is het van belang dat wij ons bewust zijn van ons leven en dat wij hier dankbaar voor mogen zijn,
In Gasshô ,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten